Midden op het schoolplein staat een brullende
jongen. ‘Mama! Mama! Ik
wil nog een kus! Mama!’ Ik kijk niet om en loop stug door naar de schooldeur.
Ik weet dat zijn vader hem tegenhoudt en een extra knuffel geeft.
Normaal gaat Arjen
niet met tegenzin naar school. Maar vandaag wel. Want vandaag gaan zijn ouders
weg en ze komen pas over drie dagen terug. Drie hele dagen en drie hele nachten
zonder papa en mama. Dat kan niet. Dus kan Arjen vandaag niet naar school, want
als hij dan om twaalf uur buiten komt zijn papa en mama weg. Het is wel leuk
dat opa en oma komen, maar opa en oma zijn papa en mama niet. Arjens logica
werkt feilloos. Nogmaals schalt zijn stem over het plein: ‘Mama, je mag niet
weg! Mama!’
De bel gaat. Ik breng Maarten naar zijn klas en loop
door naar het documentatiecentrum, waar ik tweemaal per week een half uur lang
extra leeshulp geef aan twee kinderen uit groep vier. De beide kinderen hebben
meestal niet zo’n zin in deze ‘dwangarbeid’ en zoeken allerlei dingen die hun
van de verplichte boekjes kunnen afleiden. Deze keer komen ze ruimschoots aan
hun trekken. Ik heb mijn jas nog niet uit of daar komt een brullende Arjen aan.
Hij weet precies wanneer ik in school ben voor het één of andere klusje – zelfs
als ik het hem niet heb verteld! – en komt dan steevast ‘toevallig’ langs. Hij
werpt zich om mijn hals en is duidelijk niet van plan me de komende uren weer
los te laten. Wat nu?
Terwijl de beide kinderen genieten van de show die
ze krijgen, probeer ik Arjen voorzichtig van me los te maken. Dat lukt als ik
hem er op wijs dat hij zo sterk is dat hij me bijna omgooit. Praten heeft
verder geen zin meer. Hij weet dat we een weekend weggaan en hij weet ook heel
goed dat hij veel plezier gaat maken met opa en oma. Gelukkig krijgt een juf in
de gaten wat er gebeurt. Zij plukt Arjen bij me weg en voert hem naar zijn
klas, waar zijn eigen juf hem al met open armen opwacht. Mijn afscheidsgroet is
een betraand smoeltje.
’s Avonds bel ik naar huis. De jongens komen alle
drie stralend aan de telefoon, ook Arjen. Ze hebben haast geen tijd om met me
te praten, want opa en oma zijn er!
